Istnieje 6 rodzajów religijnego faryzejstwa, ściśle sprzężonego z naszą cielesną, ludzką naturą i zależnych od naszego poziomu duchowej dojrzałości, czego w różnym czasie swojego duchowego dojrzewania sam doświadczyłem we wszystkich siedmiu aspektach, a i teraz chodząc według Bożego miłości, jestem przez Niego korygowany by tamtym nie ulegać.

1. Faryzejstwo polegające na ostentacyjnym obnoszeniu się swoimi dobrymi uczynkami, by być przez innych zauważonym.
2. Faryzejstwo polegające na tym, że inni muszą zaczekać np. na rozmowę lub poświęcenie im czasu, zanim ja nie skończę swojego religijnego rytuału np.: zanim nie zakończę kazania, czytania Słowa, modlitwy, czy innych podobnych religijnych uczynków lub rytuałów.
3. Faryzejstwo polegające na tym ,że popełnia się grzech, a potem usiłuje się go zrównoważyć za pomocą czynienia dobrych uczynków.
4. Faryzejstwo polegające na tym, że chodzi się ze spuszczoną w dół głową, jak tłuczek w moździerzu, udając uniżonego i pokornego.
5. Faryzejstwo polegające na tym, że pyta się: jaki jest mój obowiązek, co jeszcze mogłem więcej uczynić, jak gdybym myślał że już wszystko co trzeba wykonałem.
6. Faryzejstwo polegające na czynieniu uczynków ze strachu przed tym, co będzie, jeśli nie wypełni się wszystkich przykazań.
7. Faryzeusz z miłości, który z miłości czyni wszystko, czego od niego oczekuje Bóg.

Człowiek cielesny, żyjąc bez Ducha Bożego, który taką miłość rozlewa w sercu, nie jest wstanie być Faryzeuszem nr 7, jakim był bez wątpienia Apostoł Paweł.

Opracowano na podstawie tłumaczenia Gemary i Talmudu przez Davida Sterna w opracowaniu „Żydowskiego Nowego Testamentu” 1992, strony 69-70 cytując: y.Berakot 14b, y.Sotah 20c, b.Sotah 22b

Roman Legierski